Hippotherapie. Wat is dàt?

Depressie en angst

09/10/2019

Nougat was zijn naam. De koppige, bijtgrage haflinger die mijn hart had gestolen. We ontmoetten elkaar in maart. Ik stond aan het begin van mijn opname. Alles was onwennig en ik was bang, doodsbang. In geen enkele therapie geraakte ik in beweging, zo geremd door faalangst en onzekerheid. Maar met Nougat veranderde er veel.

Vanaf onze eerste sessie samen daagde hij me uit. Hij eiste al mijn aandacht op. De echte klik kwam een tweetal sessies later. Ik was op. Uitgeput. Hem borstelen was zelfs teveel gevraagd. Ik stond naast Nougat en liet het allemaal gebeuren. Hoe hij dichterbij kwam en mij de nabijheid bood die ik toen zo hard nodig had.

Maar hij was lang niet altijd zo lief als toen. Hij was koppig, eigenzinnig. Hij verwachtte duidelijkheid en gebruikte elke mogelijkheid om mij uit te dagen. En ik hield ervan. Ik leerde mijn verwachtingen bij te stellen, legde de lat voor hem net iets lager en durfde mijn grenzen aan te geven. Elke week voelde als thuiskomen bij hem.

Een keer, wanneer ik overspoeld werd door gedachten en gevoelens die ik geen plaats kon geven, ging ik met hem in de piste. We wandelden rond en de therapeute daagde me uit hem te doen lopen. Ik begon te rennen en hij volgde. Ik rende de gedachten en gevoelens van me af en was met mijn volle aandacht bij Nougat. Het was een magisch moment. Ondanks het feit dat hij zo vaak tegenwerkte, werkte hij toen samen met mij. Het zijn die momenten die ik koester en blijvend bij me draag.

In de psychische gezondheidszorg is er geen eenduidig antwoord. Er is geen simpel medicijn, geen specifieke behandeling die voor iedereen werkt. De weg naar herstel is een zoektocht naar die zaken die voor jou helpend zijn. Hippotherapie was voor mij ook niet hét antwoord, maar het was een welgekomen ervaring in mijn weg naar herstel.

Deze tekst werd geschreven door redactieraadslid Merel. Lees meer van haar hier.

Meer uitleg over Hippotherapie