Ingezonden verhaal: De dag begint op -10

Depressie en angst

05/06/2019

Sommige mensen beginnen ’s ochtends op vier. Anderen op vijf of meer. De meeste mensen beginnen ’s ochtends op nul. Dat is normaal. Je staat op, wrijft de slaap uit je ogen, vloekt omdat het te vroeg is, maar gaat uiteindelijk gewoon gaan douchen. Een aantal mensen beginnen op min tien. Voor hen is opstaan een gevecht. Niet omdat de wekker te vroeg gaat of omdat het nog donker is. Gewoon omdat de dag zo zinloos lijkt. En na het opstaan begint het pas: douchen, eten, tanden poetsen enzovoort. Waarom nog?

Als je denkt dat er mensen zijn die hiervoor kiezen, dan ben je fout. Niemand op deze hele wereld kiest voor een leven dat constant vechten is. Depressie is een ziekte. Het is verdriet dat al heel lang in je woont en nu eindelijk zoekt naar een uitweg. Het manifesteert zich in slapeloosheid, lusteloosheid, weinig eetlust of binge-eating, uitzichtloosheid, besluiteloosheid, weinig concentratie en verminderde seksuele drift. Het voelt als constant verdrinken.

 

Je moet gewoon positief denken, zeggen velen. Als het dat maar was...
Merel

“Je moet gewoon positief denken,” zeggen velen. Als het dat maar was. Mensen met een depressie zien en voelen de zon wel. Het is niet dat ze hun ogen sluiten en doelbewust in de nacht blijven zitten. Het is alleen dat hun meter op min tien staat. Het vraagt al energie om gewoon op nul te komen. “Ga eens gaan wandelen,” zeg je? Het helpt, dat weten we, maar de besluiteloosheid en vermoeidheid maken ook van het wandelen een gevecht. En de meter staat dan nog maar op min acht.

Net zoals kanker niemands schuld is, zo is ook een depressie niemands verantwoordelijkheid.
Merel

Het is zo gemakkelijk om een depressief persoon verantwoordelijk te stellen voor zijn ziekte. Tenslotte zijn we allemaal wel eens moe, eenzaam of verdrietig. Wel, een depressie is veel meer dan dat. En net zoals kanker niemands schuld is, zo is ook een depressie niemands verantwoordelijkheid. Genezen vraagt ondersteuning. Wandelen, gezond eten, een goede nachtrust zijn zeker belangrijke elementen die kunnen bijdragen tot genezing, maar met een depressie is dit alles niet vanzelfsprekend. Er bestaat medicatie, maar die werkt niet altijd en gaat vaak gepaard met onaangename bijwerkingen. Genezen vraagt tijd.

Zullen we voor eens en voor altijd afspreken dat niemand ervoor kiest depressief te zijn?
Merel

Zullen we voor eens en voor altijd afspreken dat niemand ervoor kiest depressief te zijn? Dat positief denken geen medicijn is voor de zwaarte van een depressie? Dat wandelen gezond is – voor iedereen trouwens – maar niet voldoende? Dat er op deze wereld een hele hoop mensen zijn die elke ochtend strijden om gewoon terug op nul te komen? Want als we het daarover eens zijn, dan verdwijnen er een hoop oordelen uit de wereld en kunnen mensen met een depressie misschien een beetje meer genezen. Zij danken u.

Meer lezen van Merel?